Bu bir Zeus’un Tapınağı Çeviri İçeriğidir. Asıl metin.
Evrendeki pek çok şey sürekli değişmekte ve sabit kalmamaktadır.
Diğer pek çok şey ise sabittir ve ebediyet niteliğini taşımaktadır.
Bizi oluşturan şeyin çoğu, sonsuz bir değişime tabidir. Doğanın tasarısı gereği doğar, yaşlanır ve ölürüz. Şu anda size ait, sizin emrinize amade 30,000,000,000,000 YAŞAYAN hücre bulunmakta ve sizi bu maddesel düzlemde ayakta tutmaktalar. Hiç durmadan (bunu hiç akıllarına dahi getirmeyişleri gereği) sizin için çalışıyor, varlık gösteriyor, eyleme geçiyor, strateji geliştiriyor, evrimleşiyor, savaşıyor, birleşiyor ve sonunda da ölüyorlar.
Sizin olduğunuz şeyin kompleksliği, bilinçsel yeti dahilindeki bir karşılaştırmada, yaşayan herhangi bir canlı varlık için fazlasıyla absürttür. Maddesel etinizin lifleri; elden geçirilmiş, Tanrı tarafından yaratılmış, bize uyan ve biz olan, muktedir ve başarılı bir yaşam makinesidir. Bunda hakiki hiçbir ayrışım bulunmamakta, ve gerçekten, bu sizsiniz.
Yine de hücre kendi işini yapıyor. Yapmayanlar ise imha olurlar veya lokal sistem içinde ya da bütün bedende bir felakete ve nihayetinde ölüme götürürler.
Ya kendi hücreniz bu talihli varoluştan muaf kılınsaydı ve sadece beslenen ve varlığını sürdüren bir yuvar hâlini alsaydı? Hiçbir şey yapmasa, bir konuda uzman faaliyet göstermese, sürekli eylemsiz kalsa? Hepsi bunları yapmakta. Eh, basitçe, ölürdünüz.
Şimdi, siz, Tanrıların kolektif ailesinde ve bu Evrendeki diğer türler arasında sadece teksiniz. Ve kendinize, neden bir şey yapmanız… gerektiğini, neden kendi hâlinizde olamayacağınızı… soruyorsunuz. Basitçe, var olmak, faaliyettir.
Bu aynı bakış açısıyla, sizi Evrendeki bir hücre olarak ele alabilir ve öyle düşünebiliriz. İşinizi yapmalısınız, fakat aynı zamanda, Evren fazlaca bağışlayıcıdır, yani bu iş aslında KENDİNİZ içindir. İşin şahane kısmı, hepimizin bağlı oluşu nedeniyle, yine kolektif olarak kendimize bağlanıyor oluşumuzdur. Tanrıların ailesine.
Zamanın hiç durmadığını ve hep değişime uğradığımızı unutmayın. Bunu ya artan bir yükselişe doğru yönlendiririz ya da sadece kendimizin ölümüne ve hastalığına değil, aynı zamanda varoluşun kendisine, her şeyle ilgilenen canlı organizmalara utanç kaynağı olacak bir doğrultuya yönlendirmiş oluruz.
