Bu bir Spiritüel Satanizm Çeviri İçeriğidir. Asıl metin.
Satanik Cenaze Törenleri
Antik Yunan’da ve Antik Uygarlıklarda, ölümün gizemine ve akabinde gelişen cenaze işlemlerine büyük bir özen gösterilmişti. Şimdiyse, reenkarnasyon hakkındaki yalanlarını yayan ve Ataların, insanlığın dini yaşamlarındaki yerini kaldırmaya çalışan düşman; korku, terör ve yanlışlıklarla dolu bir ölüm anlayışının tanıtımını üstleniyor.
Düşman dinlerinde, insanın “tek bir kez” yaşadığını ve ardından da muhtemelen ebedi azapla ya da “cennet” diye sıkıcı bir yerde sürekli bitmeksizin hamdedip ibadet edeceği garip bir çeşit ödülle sonuçlanacak olan büyük bir yargıya çekileceğini duyuyoruz. Bunların hiçbiri gerçek değil, sadece ve sadece aldatmacalara ve düşmanın gerçeklikten uzak kültürel inançlarına ilişkin aşırı bir basitleştirmeden ibaretler.
Kadim atalarımız, ölümün sadece astral âleme geçiş olduğunu bilmekteydi. Ruh geçişini yapar ve beden arkada kalır, ve beden de doğal enerjinin bir birikimi olduğu için, bu nedenden dolayı toprağa geri döner. Bizi üzen ve depresyona sokan bir şey olmasına karşın (ki bu da oldukça doğaldır), ruhun reenkarne olup tekrardan bizimle olacağına dair inançları sarsılmazdı. Bunun farkında olmak, yaşayan insanlarda muazzam bir yükselmiş bilinç hâli yaratıyordu ve onlar da aynı Atalarının yaptığı gibi, kendi yaşamlarına daha çok değer vermeyi öğreniyorlardı.
Antik Uygarlıklarda, cenaze törenlerinin amacı, şu üç şeyden oluşuyordu:
- Ölen insanın ruhu için merhamet istemek
- Soy hattını aktif biçimde hatırlamak
- Ölüye karşı sevgi sözü vermek
Bir kavram olarak merhamet, Tanrıların insanlar için lütufkar ve ilgi dolu bir yargıda bulunmaları, ve onlara disipline edici bilgiyi verip yanlış yaptıkları noktalarda düzeltmelerine ilişkindir, böylece ruh da bedenlenmesini devam ettirebilir ve kötüye gitmek yerine gelişmeyi sürdürebilir.
Yas tutmaya ilişkinse, yas tutmak normaldir, doğaldır ve oldukça önem arz etmektedir. Bir ruh hakkında tutulan yasın derecesi, her zaman şu soruya ilişkin olmalıdır: Bu ruh yaşarken nasıl bir hayat sürdü? Gelişmiş ve saf ruhlar için, ölüm hadisesi korkulacak ya da endişe duyulacak bir şey değildir. İnsan ve onun ruhu ne kadar aşağı sevideyse, bir o kadar daha fazla sevgi, ilgi ve yardım görmeleri gerekir. Tanrılar elbette bu rehberliği sunarlar, fakat insanların da diğerleri için, ölümün büyük gizemi karşısında onlara doğru ruhani bilgiyi sunarak yardımcı olmaları gerekir.
Antik Rahipler, yaşamdan göçmüş ruhlar için kutsayıcı dualar okurlardı. Eğer ruh erdemli ya da basit bir yaşam sürmüşse, ya da kahramanca bir ölümle yüzleşmişse, ruhun şanlı bir geçişi olacağı oldukça iyi bilinen bir gerçeklikti, çünkü Tanrılar ruhu güvenli bir şekilde öbür dünyaya götüreceklerdi. Sadece en kötü insanlar -ki bunlar oldukça küçük bir azınlıktır-, işte bunlar ölümlerinin büyük bir bunalım oluşturması gereken insanlardır, zira ruhun günahlarının ve hatalarının ağırlığı, sonraki yaşamı için fazla ağır basabilir. Bu web sayfasındaki diğer bağlantılarda daha fazlası açıklanacaktır:
Satanik Cenaze Töreni Hakkında: Buraya Tıklayınız [Bağlantı]
Kişi, ölümü üzerine, “Hell” [Cehennem] ya da Hades denilen öbür dünyaya ulaşır. Bu, insan ruhlarının büyük çoğunluğu için gerçekleşecek olandır. Cehennem ateşine ve en ufak günahlar için azap çekileceğine dair vaazlar atıp tutan düşmana karşın, Antikler, varoluşun bu düzeylerinin, ruhun güvenli bir şekilde oraya gidebilmesi ve eğer hatalar yaptıysa disipline edici dersleri öğrenmesi, veya sonraki yaşamına kadar ödüllendirilip bunların tadını çıkarması ya da iç huzura ermesi için var olduğunu biliyorlardı.
Tanrılar ruhu ve hatalarını kontrol ettikten sonra, hem hatalarını düzeltmesi hem de gelişmesi için ona dünyaya geri dönüşü adına bir fırsat daha verirler. Bu hatalar Tanrılar tarafından bilinmektedir ve bir sonraki yaşama geçmeden önce ruha da açıklanır, ve ruha hem bu hataları düzeltebileceği hem de geliştirebileceği bir Doğum Haritası verilir. Reenkarnasyon süreci kusursuzdur ve içinde hiçbir hata barındırmaz: Bir ruhun tüm geçmişi, tıpkı önceki yaşamındaki eylemleri (ya da eylemsizlikleri) gibi dikkate alınır.
Eski Yunan mezarlıkları aynı zamanda kutlama yerleriydi ve bu yüzden çoğu, mükemmel enerjiye sahip yerlerde, ama her şeyden önce şehirlere yakın yerlerde inşa edilmiştir. Bunun nedeni, gelecekte dünyayı yeniden ziyaret edecek olan ölmüş Ataların, hâlâ toplumun bir parçası olarak görülmeleridir.
Bir ailenin çocuklarının ve gençlerinin doğum günleri sırasında, çocuklar mezarlıklara götürülür, orada büyükanne ve büyükbabalarıyla ve diğer atalarıyla tanıştırılırlardı. Anneler çocukları oraya götürür, onlara ölenler hakkında hikâyeler anlatır, yeni nesil ile son nesil arasında güçlü bir bağ kurulmasını sağlarlardı. Aralarından ayrılanlar anısına çiçekler götürülür ve şarkılar söylenirdi, ve kişinin ölümüyle ilgili herhangi bir korku ya da dehşet ortamı bulunmazdı.
İnisiyasyonun ileri seviyelerinde, bazı eşyalarını tekrar almaları ya da bu hayattayken kendi yaşamlarını görmeleri ve öğrenebilmeleri için insanların kendi mezarlarına götürüldükleri de olurdu. Bu işlem son derece kutsal bir prosedür olarak kabul edilir ve sadece en yüksek inisiyeler için ayrılırdı. Bu nedenle, mezarlara saygısızlık edenler ve mezar hırsızları, Tanrıların kurallarını ihlal ettikleri için Antik Uygarlıklarda köklerinin kazınması ile cezalandırılırlardı.
Daha derinlikli Cenaze Törenleri, ölenlerin ruhlarını güvenli bir şekilde öbür dünyaya taşımaları için Tanrıları çağıran ruhani üstatlar tarafından yapılmaktaydı. Buna, Mısır gizemlerinde sıkı bir şekilde riayet edilirdi. Her yıl, şimdiki nesle hayat veren ataların önceki ölümlerini kutlamak, hatalarını kabul etmek ve zaferlerini anmak için kutlamalar yapılırdı, böylece gelecek nesil yenilenmiş bir zafer, misyon ve amaç duygusuyla yaşamda ve zamanda ilerlerdi.
Spiritüel Satanizm’de doğum ve ölüm eşit derecede kutlanır. Ruhani Kültürün amacı, insanların cehaletten mümkün olduğunca uzak, dengeli ve düzgün yaşamlar sürmesidir. Bu yaşam takip edildiğinde ruh bağışlanır, arınır ve gelişir. Dolayısıyla ölüm bir cezalandırma biçimi olarak değil, bir yücelme biçimi ve büyük bir yenilenme geçişi olarak gelir.
Ölüm, gelişiyle birlikte yaşamı alıp götürebilir, ancak aynı zamanda yaralanmalar ve diğer maddi hastalıklar gibi kişinin başına bela olabilecek pek çok maddi sorunu da alıp götürebilir. İntihar, korkaklığın en üst seviyesi olarak hoş karşılanmazdı, çünkü yaşam bir insanın alabileceği en büyük armağan olarak kabul edilirdi ve bu, gerçekten de böyledir.
Antik Romalılar da geçmiş nesiller ve ataları için ayrıntılı Ritüellerle kutlamalar düzenler, aşağıdaki dünyayı göçmüş olanlarla, yukarıdaki dünyayı da yaşayanlarla birbirine bağlarlardı. Yaşam döngüsü, kederiyle ve neşesiyle birlikte anlaşılırdı.
Bir Spiritüel Satanist olarak kişi yukarıdakileri anlamalıdır. Yukarıdakilerin anlaşılması, ruh uyandığında ve yaşam ve ölüm döngüsünü ve bunun gerekliliğini anlayabildiğinde kişinin içinde ortaya çıkar. Bu bilgi, kişi ruhani olarak ilerlediğinde insan ruhunun içinde hatırlanır. İdeal olarak, bilincin en yüksek seviyelerine ulaşıldığında, bu, insanın öbür dünyaya bir “göz atmasına” olanak tanır.
Böylece, ölüm meselesi anlaşılır kılınır. Antik Yunan filozofları, “Filozofun kendi ölümüne hazırlanması gerektiğini” açıkça belirtmişlerdir. Bu şifreli ve gizemli bir ifadedir, zira Felsefe aynı zamanda yaşama sanatı ve kişinin en yüksek potansiyeline göre yaşaması anlamına gelmekteydi. Yine de, bu iki gerçeklik bir arada var olur ve formüle edilmiş bir bütüne bağlanır; bu sürecin en yüksek amacı her zaman insan ruhunun tanrılaştırılması ve Tanrıların katlarına ve onların sevgi dolu ellerine nihai yükselişidir.
Aşağıdaki sayfalarda Ölümden Sonrası ve onun seviyeleri ve katmanları hakkında daha fazla bilgi verilecektir:
- Satanik Cenaze: Ritüel
- Ölümden Sonraki Yargılanma
- Ruhani Bir Yaşam Sürmek ve Bunun Faydaları
- Atalarımız ve Atasal Ayinler
- Sonsuz Yaşam: Spiritüel Satanizm Özelinde Bu Ne Anlama Gelir
- Ölümden Sonraki Cezalandırmalar: Bütünüyle Yozlaşmış Ruhlara Karşı Adaletin Sağlanması
- Koruyucu Demon ile Bağlar: Yaşam, Ölümden Sonrası ve Ruhun Yolculuğu
- Anubis: Ölülerin Koruyucusu